Dinsdag, 30 oktober 2018

Dinsdag, 30 oktober 2018

We hebben tijdens onze laatste nacht op Gili Air prima geslapen. Nog een keer genieten we van het ontbijt op het strand. Wat was dat toch heerlijk. We pakken de laatste spullen in en checken vervolgens uit. De manager van het hotel heeft voor de gehele transfer naar de luchthaven gezorgd. We gaan eerst met paard en wagen naar de haven. Daar moeten we even wachten op een bootje. We zien in de tussentijd dat er een boot handmatig wordt gelost. De mannen die aan het lossen zijn krijgen vier zware zakken op de rug en lopen dan door het water van de boot naar het strand. Het is duidelijk erg zwaar werk. Van een arbowet hebben ze hier waarschijnlijk nog nooit gehoord. Onze boot blijkt een soort van een speedbootje te zijn. De overtocht naar het vaste land duurt ongeveer tien minuten en is best wel gaaf. Op de kade staat er een chauffeur met een auto op ons te wachten. Vanaf de haven is het tussen een en anderhalf uur rijden naar de luchthaven. De chauffeur vertelt ons dat het noordelijk deel van het eiland het zwaarste is getroffen tijdens de aardbevingen. Veel zwaarder dan de Gili eilanden. We zien hier veel beschadigde, maar ook geheel of gedeeltelijk ingestorte gebouwen. We zien links en rechts ook mensen in tenten wonen. Ook tenten van het rode kruis. De mensen hebben het hier zwaar te verduren gehad. Maar ze zijn veerkrachtig. Op veel plaatsen wordt hard aan het herstel gewerkt. 
De wegen zijn hier overigens erg goed en het is hier helemaal niet druk. Pas als we door een stad rijden is het er wat drukker. Maar bij lange na niet zo druk als op Java en Bali. Langs de kust zien we mooie stranden en veel hotels. We vinden dat Lombok er mooi uitziet.
Om kwart over twaalf komen we aan bij de luchthaven. We zijn veel te vroeg. We wisten dit, maar we hebben hier bewust voor gekozen. We wilden absoluut niet met het idee in de auto zitten dat we te laat zouden kunnen komen. Dan maar iets langer wachten op het vliegveld. 
Als we hebben ingecheckt gaan we eerst even een hapje eten. De nasi goreng valt vies tegen. We hebben de afgelopen weken veel beter gegeten. Onze vlucht vertrekt keurig op tijd om tien voor drie. Anne-Marie is wat nerveus. Ze heeft het vliegtuig dat gisteren was neergestort nog in haar gedachten. De vlucht verloopt echter prima en een kleine twee uur later landen we op de luchthaven van Jakarta. De klok gaat hier voor ons weer een uur terug. We moeten even zoeken naar de plek waar de shuttlebus naar het hotel stopt. Na twee keer vragen komt ook dat goed. 
Rond vijf uur komen we aan bij ons hotel. Het hotel valt ons eigenlijk een beetje tegen. Het is nogal sfeerloos. Het verschil met het strandhotel op Gili Air is enorm. De kamer ziet er echter netjes uit. We besluiten in het hotel te eten. De bediening is vriendelijk en het eten smaakt goed. Terug op de kamer schrijft Walter het verslag. Anne-Marie kijkt even tv. Het is de eerste keer in de vakantie dat we een tv hebben aangezet. In de meeste hotels was geen tv en waar er wel een tv was hebben we hem niet aangezet. We kijken even naar National Geographic en we lezen nog even. Daarna gaan we op tijd slapen. Hopelijk worden we niet gewekt door de moskee.