Donderdag, 25 oktober 2018

Donderdag, 25 oktober 2018

Om half zes loopt de wekker af. Nog eerder dan thuis op een werkdag. Om zes uur zitten we aan het ontbijt. We hebben op dit tijdstip nog niet echt trek. Als we na het ontbijt de laatste spullen hebben ingepakt checken we uit. De auto die ons naar de haven moet brengen zou er om half zeven zijn en tot uiterlijk zeven uur op ons wachten. Wij zijn er om half zeven, maar de auto is er nog niet. De chauffeur van de auto laat ons tot kwart over zeven wachten. We hebben geen idee hoe lang het rijden is naar de boot en we weten ook niet hoe laat de boot vertrekt. We gaan er maar van uit dat we gewoon op tijd zullen zijn. De rit door het drukke verkeer duurt ruim anderhalf uur. We komen even voor negen uur aan bij de haven. Daar horen we dat de boot om half tien vertrekt. We zijn dus ruim op tijd. Die tijd blijkt echter maar een richtlijn want we vertrekken om kwart over negen. De boot is een fast boat en dat betekent dat we over zo’n twee uur op Gili Air zullen zijn. De stoelen benedendeks lijken op stoelen is een touringcar. Alleen veel meer. Aan de hoeveelheid stoelen te zien moeten er ruim 100 mensen met de boot mee kunnen. Deze snelle boot heeft aan de achterzijde acht enorme buitenboordmotoren. Deze motoren zorgen er voor dat we met een behoorlijke vaart over het water gaan. Omdat de zee erg rustig is merken we daar weinig van. Om half twaalf komen we aan bij Gili Trawangan. Daar gaan de meeste mensen van boord. De volgende stop is Gili Air. Dat is ons eiland. 
Ruim twee maanden geleden werd Lombok en de Gili eilanden twee keer kort achter elkaar door een aardbeving getroffen. Al die tijd hebben we getwijfeld of we wel of niet naar Gili Air zouden moeten gaan. De berichten over Gili Air waren nogal wisselend. Volgens sommigen zou het halve eiland aan puin liggen, volgens anderen zou alles oké zijn. Uiteindelijk hebben we besloten om ons aan de oorspronkelijke planning te houden en gewoon te gaan. Als we op het eiland aankomen lijkt dat een goede beslissing te zijn want we zien nergens schade. Vanaf de haven is het met de bagage te ver om naar het hotel te lopen. Er is op het eiland geen enkel gemotoriseerd verkeer, maar er zijn wel paard en wagens die ons naar ons hotel kunnen brengen. Daar maken we dan maar gebruik van. Bij het inchecken vermeld de man bij de receptie dat we bovenop het al betaalde bedrag 3% extra moeten betalen in verband met de creditcard kosten. Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Op onze bevestiging van Booking staat dat we alles volledig hebben betaald. We zullen er een e-mail naar Booking aan wagen. Ons huisje ziet er erg leuk uit. De kamer is ruim en de badkamer is gedeeltelijk buiten. Kei leuk. 
Als we onze spullen een plaatsje hebben gegeven gaan we bij een restaurantje een stukje verderop een hapje eten. We krijgen tafeltje op het strand onder een boom. Gaaf hoor. Na het eten gaan we naar ons zwembadje. Het zwembad is niet gevuld met chloorwater, maar met zout water. Het eiland heeft geen zoetwatervoorziening en dat betekent dat we ook met zout water zullen moeten douchen. Dat blijkt allemaal echter geen probleem. Ons hotel ligt direct aan het strand. Het waait hier behoorlijk en het voelt daarom niet zo heel heet. We moeten echter wel oppassen dat we niet verbranden. Onze parasol is echter groot genoeg. 
’s Avonds gaan we eten bij het hotel naast ons hotel. Het is hotel De’Coco Villa and Suites. Toen we destijds hotels aan het uitzoeken waren hebben we nog lang getwijfeld tussen dit en ons hotel. We kunnen kiezen tussen een tafeltje op het strand of op het terras. Omdat het zo hard waait kiezen we voor een tafeltje op het terras. Het eten is heerlijk. Hier zullen we misschien nog wel een keer terugkomen. Na het eten lopen we terug naar ons hotel. Het is erg warm op onze kamer en de airco lijkt het niet te doen. Na alle knopjes een aantal keren te hebben geprobeerd gaat hij toch koele lucht produceren. Als het verslag geschreven is gaan we nog even lezen en dan slapen.