Vrijdag, 12 oktober 2018

Vrijdag, 12 oktober 2018

Om kwart over zes loopt de wekker af. Vandaag willen we met de trein naar Yogjakarta. Anne-Marie heeft niet zo heel lekker geslapen. Ze heeft wat last van diarree. Tijdens het ontbijt wordt ze niet lekker. We gaan snel terug naar de kamer. De mevrouw bij het ontbijt kijkt ons een beetje vreemd aan. Walter zegt dat Anne-Marie niet lekker is. Terug op de kamer wordt ze heel ziek. Enorme diarree. De mevrouw van het ontbijt belt naar de kamer. Is alles oké? Moet ze een dokter laten komen? Nee, dat is niet nodig. Maar Anne-Marie is heel erg beroerd. Wat te doen? We hakken snel de knoop door. We blijven een dag langer in Bandung. Walter gaat naar de receptie om de kamer een dag te verlengen. Opnieuw de vraag: moet er een dokter worden gebeld? Doe maar voor de zekerheid. Waarschijnlijk heeft Anne-Marie iets verkeerds gegeten, maar even een arts raadplegen kan geen kwaad. Een uurtje later komt er een arts. Het meisje van de receptie is er bij om te vertalen. Anne-Marie wordt onderzocht en de dokter concludeert dat ze waarschijnlijk iets verkeerds heeft gegeten. Ze krijgt een spuitje waarvan het niet duidelijk is waar het voor dient, maar het is iets voor de maag. Verder krijgt ze een strip medicijnen tegen het overgeven en twee strips tegen diarree. Ze moet veel drinken zegt de dokter. Als de arts weg is gaan we nieuwe treinkaartjes voor morgen boeken naar Yogjakarta. Dat kan online, maar met een code moeten op het station de kaartjes worden uitgeprint. Walter belt even naar het hotel in Yogjakarta om te melden dat we een dag later komen. Terwijl Anne-Marie slaapt loopt Walter naar het station om de kaartjes uit te printen. De wandeling naar het station is weer een avontuur. Als je hier wilt oversteken kan dat vaak bij een zebrapad. Niemand trekt zich echter iets van een zebrapad aan. Auto’s en scooters zijn absoluut niet van plan om voor een zebrapad te stoppen. Er wordt vlak voor of achter de overstekende voetganger doorgereden. De techniek is om gewoon door te lopen. Dan gaat het eigenlijk altijd wel goed. Bij verkeerslichten zou je verwachten dat je wel veiliger kunt oversteken. Als een stoplicht op rood springt dan vindt men dat er nog minstens drie auto’s mogen doorrijden. Nummer vier besluit dan om misschien te stoppen. Dus als je als voetganger groen krijgt dan moet je nog even wachten totdat het echt vrij is. Dat wil zeggen vrij van auto’s. Scooters vinden dat ze helemaal niet hoeven te stoppen. Ze rijden zonder blikken of blozen door rood. Na anderhalf uur door de verkeersjungle is Walter weer terug bij het hotel. Vlak bij het hotel heeft hij nog Mariakoekjes voor Anne-Marie gekocht. Er wordt een kop thee gezet op de kamer en Anne-Marie kan lunchen. De rest van de dag brengen we slapend en lezend door op de kamer. Het meisje van de receptie vraagt nog een enkele keer of alles goed gaat en laat extra flesjes water brengen. Walter gaat ’s middags even zwemmen en gaat even de deur uit om wat te eten. Anne-Marie voelt zich langzaam maar zeker iets beter. We gaan op tijd slapen. Morgen moeten we opnieuw weer vroeg op.