Donderdag, 11 oktober 2018

Donderdag, 11 oktober 2018

We slapen uit tot half negen. We hebben vandaag eigenlijk niets gepland, dus we hebben geen haast. We gaan op ons gemak ontbijten. Het ontbijt is ook hier heel erg uitgebreid, maar het is meer op de Indonesiërs gericht. We kunnen hier ’s morgens zelfs al nasi eten. Na het ontbijt lezen we even om het eten te laten zakken en dan gaan we aan de wandel.  We hebben besloten om naar het Nederlandse ereveld Pandu te lopen. Het is een wandeling van ruim een uur door de superdrukke stad. En het is vandaag behoorlijk heet, zo’n 35 graden. Google Maps wijst ons de weg. Het laatste stukje van de weg gaan we door smalle steegjes en net als we ons beginnen af te vragen waar we uit gaan komen lopen we een kerkhof op. Er staan enorme graven op het kerkhof en we zien regelmatig Nederlandse namen. Vervolgens komen we bij ereveld Pandu. Op dit oorlogskerkhof zien we dat de meeste graven van Nederlanders zijn die omgekomen zijn tijdens de bezetting van Indonesië door Japan. Het zijn niet alleen soldaten die hier liggen begraven, maar ook nonnen en zelfs verschillende kinderen. Het is erg indrukwekkend.
We hebben inmiddels een natte rug van de wandeling gekregen en nemen  een taxi naar Braga Art Café, waar we gisteren ook gegeten hebben. We hebben eerst een drankje verdiend en we nemen vervolgens iets te eten. Daarna lopen we terug naar het hotel. We trekken de zwemkleding aan en gaan met onze e-readers naar het zwembad. De rest van de middag brengen we door met John Grisham. Aan het einde van de middag gaan we douchen en lopen daarna weer naar Braga Art Café om iets te eten. Na een heerlijk toetje lopen we terug naar de kamer. 
We hadden vanmorgen een Whatsappje gekregen van Aukje waarin ze zei dat er weer een aardbeving was geweest op Java. Op de app van buitenlandse zaken staat er ook iets over vermeld. De aardbeving heeft in het uiterste noordoosten van Java plaatsgevonden. Bij de receptie van ons hotel weet men van niets. Na enige navraag weet men te melden dat we ons geen zorgen hoeven te maken. Daar gaan we dan maar van uit. Anne-Marie belt even naar haar moeder. Die had ook niets van een aardbeving gehoord. Anne-Marie doet kort verslag van onze activiteiten en legt haar moeder uit hoe ze onze verslagen kan lezen. 
Vervolgens schrijft Walter het verslag en we lezen nog even. Dan op tijd slapen. Morgen moeten we vroeg weer op.