Donderdag, 18 oktober 2018

Donderdag, 18 oktober 2018

We zijn voor de wekker wakker. We hebben tot een uur of twee prima geslapen en daarna allebei meerdere keren wakker geworden. Na het ontbijt checken we om zeven uur uit bij dit prachtige hotel. De auto met chauffeur staat al op ons te wachten. De man spreekt maar een paar woorden Engels maar hij zal ons naar Kalibaru brengen. De verwachting is dat deze reis ongeveer zeven uren zal duren. Dat wordt een lange zit dus op de achterbank van de Toyota Avanza. Zoals de meeste Indonesiërs is ook onze chauffeur aan de kleine kant. Dat heeft als voordeel dat er ook achter de bestuurdersstoel heel veel beenruimte is. We zitten dus allebei comfortabel voor de lange rit naar Oost Java. We rijden nagenoeg uitsluitend over doorgaande wegen. De doorgaande wegen zijn behoorlijk druk met auto’s en vrachtverkeer. En daar tussendoor scootertjes en brommertjes en motoren. Voor de auto, naast de auto en achter de auto. En ze willen maar een ding: Inhalen. En de auto’s willen dat ook. Iedereen wil eigenlijk iedereen inhalen. 
We stoppen onderweg een keer voor een plasstop bij een tankstation. Verder rijdt de chauffeur aan een stuk door. Walter probeert de route op Google maps te volgen en ziet dat de chauffeur op een gegeven moment een afslag mist en dus verkeerd rijdt. We wachten even af, maar als we zien dat we toch echt de verkeerde richting uit gaan maken we melding bij de chauffeur. We vragen hem of hij misschien niet verkeerd rijdt. Nu is het hier zo dat het voor de Indonesiërs extreem moeilijk is om fouten toe te geven. Minder erg is het om er maar om heen te draaien. Dat doet de chauffeur dus. Hij zegt dus dat hij niet verkeerd rijdt. Tien seconden later pakt hij zijn mobiele telefoon en start een routeplanner op. Enkele minuten later neemt hij een afslag en rijden we over hele smalle achterafweggetjes naar de juiste route. Walter ziet dat het uiteindelijk weer goed komt. We praten er niet meer over en de chauffeur heeft geen gezichtsverlies geleden. Iedereen tevreden. 
Tegen half twee komen we aan bij ons hotel, Kalibaru cottages. We rekenen af met de chauffeur en checken in. We zien geen enkele andere gast en vinden de sfeer eigenlijk niet echt leuk. Als we onze spullen in de kamer hebben staan gaan we naar het restaurant om wat te eten. Er lopen zeven man personeel en zijn de enige gasten. We vinden het niet leuk en kijken er eigenlijk gelijk tegenop om hier drie nachten te verblijven. We besluiten om even naar iets anders te kijken op Booking.com. We vinden een klein hotelletje wat er erg goed uit ziet, Rumah Semang. We willen het echter eerst gaan bekijken. We vragen bij de receptie of ze een taxi voor ons kunnen regelen. Dat gaat niet, er zijn geen taxi’s. Maar ze hebben een gratis shuttleservice naar het treinstation in het centrum van Kalibaru. Dat is prima, dan zoeken we daar wel een taxi. Helaas, de chauffeur van de shuttleservice is er niet. Wat kan er dan wel, vraagt Anne-Marie. Twee personeelsleden kunnen ons achter op de brommer naar het centrum van Kalibaru brengen. Zo gezegd, zo gedaan. Achter op de brommer. Gelukkig is het verkeer hier in dit kleine dorpje niet zo druk. We worden bij het treinstation afgezet. Dat willen we een taxi regelen naar Rumah Semang. Helaas, ook hier geen taxi te vinden. Maar al snel staat er een mevrouw bij ons die ons wel zal helpen. Geen taxi, maar wel brommertjes. Prima, er wordt een prijs afgesproken en al snel zitten we bij twee wildvreemde kerels achterop de brommer. Ze brengen ons vlot naar Rumah Semang. De eigenaars blijken Nederlanders te zijn en het ziet er erg leuk uit. We spreken af dat we vanaf morgen komen en dan twee nachten blijven. De mannen met de brommer brengen ons terug naar Kalibaru cottages. Daar annuleren we de laatste twee nachten. We hebben hier echter via Pagoda.com geboekt en moeten dan ook via Pagoda.com annuleren. Prima, dat doen we dan via de website. Als we dat hebben geregeld gaan we even zwemmen. We hebben een privezwembad. Hoe verrassend! Even later komt er een groep van Fox aan bij het hotel en zijn we niet langer de enige gasten. Als we ’s avonds in het restaurant eten zijn we dus niet de enige gasten. We kletsen even met een stel uit Rotterdam die inmiddels ook zijn aangekomen. We hadden de mensen eerder al in de trein gezien. 
Tegen negen uur gaan we terug naar de kamer. Even lezen en dan slapen.