Zaterdag, 13 oktober 2018

Zaterdag, 13 oktober 2018

Vandaag loopt opnieuw om kwart over zes de wekker af. We gaan een nieuwe poging wagen om naar Jogjakarta te gaan. Anne-Marie heeft nog wel een gevoelige maag, maar ze voelt zich een stuk beter. Ze durft nog niet goed te eten. Dus bij het ontbijt alleen toast en thee. Dat valt goed. We checken uit en gaan met een taxi naar het treinstation. Onze treincoupé is iets minder luxe dan de vorige keer, maar de zitplaatsen zijn riant en comfortabel. De trein vertrekt volgens planning exact om half negen. We zijn vrij snel de stad uit en rijden dan door een afwisselend landschap. Voor de middag is het landschap bergachtig en kan de trein door de vele bochten niet snel rijden. Het uitzicht is prachtig. Afwisselend rijstvelden, dorpjes en stadjes en soms tussen bossen door. Het verveelt geen moment. Terwijl Anne-Marie veel leest en af en toe slaapt krijgt Walter geen genoeg van het uitzicht. Na het middaguur wordt het landschap vlakker en kan de trein sneller rijden. Om vier uur stopt de trein uiteindelijk in het treinstation van Jogjakarta. Daar gaan we weer de drukte in. Hoewel Jogjakarta aanmerkelijk kleiner is dan Jakarta en Bandung is het verkeer in het centrum hier ook behoorlijk chaotisch. Onze taxichauffeur wringt zich echter behendig door de drukte heen. Binnen een half uur zijn we bij ons hotelletje: Rumah Mertua Boutique Hotel. Het hotel is klein. Er zijn maar negen kamers. Het is aanmerkelijk minder luxe dan de vorige twee hotels, maar het is wel heel erg sfeervol. Volgens Gemma betekent Rumah Mertua zo iets als het huis van schoonmoeder. Gelukkig is Truus gewoon in Nederland gebleven. We hebben overigens dezelfde kamer als die Gemma en Stephan en de jongedames enkele jaren geleden hadden. Funny!!
We kunnen bij de receptie van het hotel excursies boeken en maken gelijk plannen voor de komende dagen. Daarna spoelen we ons even af en gaan dan eten in het restaurant van ons hotelletje. Het restaurant heeft iets weg van een hele grote huiskamers in grootmoeders stijl. Het is erg sfeervol. Een tafel naast ons zitten zes mannen die hier al vijftien jaar komen om te golfen. Er zijn hier in de omgeving drie golfbanen en een van de drie is volgens hen geweldig mooi. Misschien iets voor Sam om hier een keer te gaan golfen. 
Anne-Marie bestelt nasi goreng en vraagt om een zeer mild gekruide variant van het gerecht. Het eten ziet er goed uit en het smaakt geweldig. Na het eten appen we even met de familie Vereijken en met Gemma. Walter schrijft het verslag en Anne-Marie leest weer verder in haar boek. We drinken nog wat en gaan dan naar de kamer. Nog even lezen en dan slapen.