Zaterdag, 20 oktober 2018

Zaterdag, 20 oktober 2018

Ook bij deze accommodatie worden we midden in de nacht gewekt door de gebedszanger van de moskee. Het is minder luid dan gisterennacht, maar genoeg om weer een uur wakker te liggen. Na dat uur vallen we weer in slaap. Maar de nacht is weer gebroken. Om kwart over zeven zitten we aan het ontbijt. Anne-Marie zit met kleine oogjes. De verkoudheid is nog steeds niet over en het was goed geweest om eens een keer een nacht goed door te slapen. 
Na het ontbijt gaan we met een gids een excursie maken naar een plantage. De gids komt ons ophalen met een oude landrover. Gaaf hoor. De rit naar de plantage is niet zo lang. De plantage heet de Glenmore Plantage. De Nederlanders hebben zo’n 100 jaar geleden een belangrijke rol gespeeld bij de oprichting van de plantage. Onze gids laat ons eerst zien hoe de koffie groeit. Daarna kijken we bij de rubberbonen en vervolgens bij de cacaoplanten. Hij legt ons er van alles over uit. Koffie, rubber en cacao zijn de belangrijkste producten van de plantage, maar er worden in mindere mate ook nog andere producten verbouwd, waaronder diverse specerijen en verschillende soorten fruit. Nadat we de planten op de plantage hebben gezien gaan we naar de fabriek. We zien daar de verwerking van de rubber, de koffie en de cacao. De fabriek is in 1929 door Nederlanders gebouwd. Alles functioneert nog net als bijna 100 jaar geleden. Er is destijds zelfs een turbine gebouwd welke werkt op waterkracht. Deze turbine werkt nu nog steeds zoals in 1929. De gids is er best wel enthousiast over. Anne-Marie is aan het einde van de toer behoorlijk vermoeid. Ze is blij dat we worden teruggebracht naar het guesthouse. 
Bij de lunch eten we weer foe yong hai. Die was gisteren zo lekker dat we die vandaag nog een keer proberen. En vandaag is het weer superlekker. Na het eten besluit Anne-Marie om te proberen om wat slaap in te halen. Walter besluit om een wandeling te gaan maken. De eigenaren van het guesthouse hebben een routebeschrijving van een wandeling van zo’n 8 kilometer. Ze vertellen dat de wandeling ongeveer 2 ½ uur zal gaan duren. Dat klinkt goed. Wandelschoenen aan, petje op en een flesje water mee. De wandeling is prachtig. Het eerste stuk gaat door een bos met triplexbomen. Van deze zeer snel groeiende bomen wordt triplex gemaakt. Na een klein dorpje te zijn gepasseerd loopt Walter door de rijstvelden. Bij sommige percelen is de rijst nog maar net gepland, bij andere percelen staat de rijst al hoger en bij sommige anderen is er al geoogst. De mensen die hier wonen vinden het prachtig om een toerist te zien. Sommigen vragen of ze op de foto mogen. Dat levert natuurlijk mooie plaatjes op. Het laatste deel van de route gaat over een kampung. Ook hier wordt vriendelijk een enthousiast gereageerd door de mensen. Na iets meer dan anderhalf uur is de ronde voltooid. Volgens de Fitbit was de totale afstand 7,85 km. De eigenaren zijn verbaasd. Nu al terug. Ja hoor, de wandeling was prachtig. Erg jammer dat Anne-Marie niet mee kon. Anne-Marie heeft in de tussentijd niet echt kunnen slapen, maar ze is wel wat uitgerust. We gaan even zwemmen in het mooie zwembad. Het water is heerlijk en we kletsen even met de andere gasten van het guesthouse. Het zijn leuke, gezellige mensen. Het was vandaag half bewolkt en de temperatuur was tussen de 25 en 30 graden. Erg aangenaam. Terwijl we in het zwembad liggen verschijnen er donkere wolken aan de hemel. Het gaat echter weer niet regenen. We hebben tot nu toe nog geen druppel regen gehad. Het regenseizoen is echter eigenlijk al wel begonnen. Volgens de eigenaren van het guesthouse heeft het al sinds april niet meer geregend. Het is dus erg droog voor Indonesische begrippen. Om half zeven kunnen we aanschuiven voor het avondeten. Voor het eten heeft Walter nog even contact met Mirthe en Lonneke. Alles is goed in Lieshout! Coen heeft het gras gemaaid. Kei fijn. 
Het avondeten is een verrassingsmenu. Gele rijst met diverse verschillende Indonesische specialiteiten. Het is weer superlekker. Na het eten schrijft Walter het verslag en we lezen nog even. We gaan op tijd slapen. Anne-Marie zoekt haar oordoppen er bij. Hopelijk kunnen we vannacht doorslapen. Morgen gaan we deze heerlijke plek weer verlaten. We gaan dan de overtocht maken naar Bali.